کد مطلب:234541 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:270
مقدمه مؤلف
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
الحمد لله رب العالمین
و صلی الله علی جمیع الأنبیاء والمرسلین والأئمه الهداه المهدیین،
سیما خاتم الأنبیاء وخاتم الأوصیاء علیهما آلاف التحیه والثناء.
در آغاز، بنده محتاج به درگاه پروردگار بخشنده اش، عبدالله جوادی طبری آملی، می گوید: نوشتار حاضر خلاصه ای است در موضوع فلسفه الهی از دیدگاه سید و مولایمان، امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام، پیشوایی كه خدای متعالی حكمت و فصل الخطاب به او ارزانی داشت. چنان كه به پدرانش، هفت امام معصوم پیش از ایشان و فرزندانش یعنی چهار امام معصوم پس از ایشان، چنین خیر كثیری را عطا كرد. چون آنان یكی از دو ثقل (چیز گران بها) هستند كه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در میان امتش به ارث گذاشت. میراثی كه اگر مردم به آن تمسك جویند، هرگز گمراه نمی شوند. آن دو یادگار گرانبها (قرآن و عترت طاهره علیهم السلام) هرگز از یكدیگر جدا نمی شوند.
این اثر را به مناسبت كنگره ی جهانی بزرگداشت میلاد حضرت رضا علیه السلام در یازدهم
ذی القعده الحرام سال 1404 نوشتم. محل برگزاری این كنگره جوار مرقد منور ایشان بود. بارگاهی كه شعبه ای از جنه اللقاء است و خداوند مردم را به زیارت مشتاقانه ی این بارگاه فرمان داده است. زیرا حضرت رضا علیه السلام از تبار بهشت رضوان است به گونه ای كه رضایت انسانها از یكدیگر و نیز رضایت عبد از مولایش ورضایت مولا از عبدش و نیز رسیدن به مقام رضا، تنها در گرو بركت مقام بلند و نام راضی حضرت رضا علیه السلام است. خداوندا، به بركت مولایمان حضرت رضا علیه السلام از ما راضی و خشنود باش و ما را نیز به مقام رضای خودت نائل گردان.
این كتاب را در یك فصل به نام «بهشت» و چندین فصل دیگر به نام «بوستان» سامان داده ام در «بهشت» به بیان معنای فلسفه الهی و ضرورت یادگیری این نوع
[ صفحه 14]
فلسفه پرداخته می شود و بوستانهای متعدد به توضیح سخنان ولی رضوان، مولایمان حضرت رضا علیه السلام می پردازد.
در حالی كه امور خود را به خدای متعالی وا می گذارم و در همه حال به او اعتماد و توكل دارم، این نوشتار را آغاز می كنم.
الحمد لله رب العالمین
و صلی الله علی جمیع الأنبیاء والمرسلین والأئمه الهداه المهدیین،
سیما خاتم الأنبیاء وخاتم الأوصیاء علیهما آلاف التحیه والثناء.
در آغاز، بنده محتاج به درگاه پروردگار بخشنده اش، عبدالله جوادی طبری آملی، می گوید: نوشتار حاضر خلاصه ای است در موضوع فلسفه الهی از دیدگاه سید و مولایمان، امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام، پیشوایی كه خدای متعالی حكمت و فصل الخطاب به او ارزانی داشت. چنان كه به پدرانش، هفت امام معصوم پیش از ایشان و فرزندانش یعنی چهار امام معصوم پس از ایشان، چنین خیر كثیری را عطا كرد. چون آنان یكی از دو ثقل (چیز گران بها) هستند كه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در میان امتش به ارث گذاشت. میراثی كه اگر مردم به آن تمسك جویند، هرگز گمراه نمی شوند. آن دو یادگار گرانبها (قرآن و عترت طاهره علیهم السلام) هرگز از یكدیگر جدا نمی شوند.
این اثر را به مناسبت كنگره ی جهانی بزرگداشت میلاد حضرت رضا علیه السلام در یازدهم
ذی القعده الحرام سال 1404 نوشتم. محل برگزاری این كنگره جوار مرقد منور ایشان بود. بارگاهی كه شعبه ای از جنه اللقاء است و خداوند مردم را به زیارت مشتاقانه ی این بارگاه فرمان داده است. زیرا حضرت رضا علیه السلام از تبار بهشت رضوان است به گونه ای كه رضایت انسانها از یكدیگر و نیز رضایت عبد از مولایش ورضایت مولا از عبدش و نیز رسیدن به مقام رضا، تنها در گرو بركت مقام بلند و نام راضی حضرت رضا علیه السلام است. خداوندا، به بركت مولایمان حضرت رضا علیه السلام از ما راضی و خشنود باش و ما را نیز به مقام رضای خودت نائل گردان.
این كتاب را در یك فصل به نام «بهشت» و چندین فصل دیگر به نام «بوستان» سامان داده ام در «بهشت» به بیان معنای فلسفه الهی و ضرورت یادگیری این نوع
[ صفحه 14]
فلسفه پرداخته می شود و بوستانهای متعدد به توضیح سخنان ولی رضوان، مولایمان حضرت رضا علیه السلام می پردازد.
در حالی كه امور خود را به خدای متعالی وا می گذارم و در همه حال به او اعتماد و توكل دارم، این نوشتار را آغاز می كنم.